Začinsko i lekovito bilje :

Cvetni pupoljci artičoke sastoje se od mesnatih listića sivo-zelene boje, ljubičasto zamagljene glavice. Artičoka, arapski kharsuf, rođena je na Sredozemlju. Istoričari tvrde kako su prvi odgajivači artičoke bili Egipćani. Nakon Egipćana kao namirnicu su je koristili Grci, koji su zaslužni za njen sadašnji naziv, a koristili su je kao delikates na svojim gozbama. Posebno su je cenili i Rimljani, rimski erudit Plinije Stariji, prvi je počeo da naglašavati lekovitost artičoke.

Kaćunak se naročito sreće na planinskim li­vadama i pašnjacima, po šikarama i svetlim šumama. Dosta je rasprostranjen i na našim planinama (Zlatiboru i Tari). Inače, ima ga po celoj južnoj Evropi i Maloj Aziji. Kaćunak kao lekovitu biljku spominju još antički pisci, pre svega Teofrast i Dioskorid. Naziv potiče od persijske reči sahlep što znači sluzav.

Đumbir je trajna gomoljasta biljka, kvrgavog, nepravilnog oblika, svetložute boje sa tankom koricom. Raste u toplim krajevima jugoistočne Azije, Indije i Kine, kao i u Africi, na Karibima, a dolazi sa Jamajke gde je veoma cenjen kao začin.

To je višegodišnja zeljasta biljka, često sa više uspravnih stabljika koje su okrugle, gole ili pokrivene dlakama, visine 10-60 cm. Listovi se nalaze u prizemnoj rozeti. Liske su izduženo lancetastog oblika, tupog vrha, pri osnovi okru­gle, a po obodu cele. Lišće se lako raspoznaje po uzdužnim žilama, po kojima je biljka i dobila na­ziv žilovlak.

Dren raste na suvim, sunčanim i kamenitim mestima, naročito u pojasu hrastovih šuma. Dren je žbun ili nisko drvo, visoko 5-8 m. stablo i grane su pokrivene poleglim dlakama, a kora starijih stabala je ispucala u crvenkaste ljuspe, listovi su izduženo eliptičnog oblika, na vrhu zašiljeni, po obodu celi, naizmenično raspoređeni. Žuti cvetovi po 10-20 sakupljeni u štitaste cvasti, javljaju se pre olistavanja, već u martu. Cveta od februara do marta. Plod je viseća crvena koštunica, vrlo prijatnog ukusa.